• Home
• Get Started
• What Is A Dao

DAO چیست؟

DAO مخفف سازمان مستقل غیرمتمرکز است. DAOها روشی جدید برای ساختاردهی سازمان‌ها به صورت آنلاین هستند که قوانین در قراردادهای هوشمند تعبیه شده و اجرا می‌شوند. به غیر از این، DAOها می‌توانند ساختار هر سازمان دیگری را به خود بگیرند، چه به صورت کاملاً مسطح بدون رهبری مرکزی یا به شدت طبقه‌بندی شده مانند آنچه در یک شرکت بزرگ معمولی مشاهده می‌شود.

از برنامه کیف پول Bitcoin.com چند زنجیره‌ای استفاده کنید، که توسط میلیون‌ها نفر برای ارسال، دریافت، خرید، فروش، تجارت، استفاده و مدیریت امن و آسان بیت‌کوین (BTC)، بیت‌کوین کش (BCH)، اتر (ETH) و محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال مورد اعتماد است. این برنامه همچنین به شما امکان می‌دهد در حاکمیت DAO شرکت کنید.

دائوها چگونه کار می‌کنند؟

یک راه نسبتاً مشابه برای فکر کردن به دائو، مشابه یک شرکت است. شرکت‌ها از افرادی تشکیل شده‌اند که قوانین را دنبال می‌کنند. این قوانین در نهایت توسط قوانین حوزه قضایی شرکت‌ها اجرا می‌شود. قوانین دائو نه توسط قانون، بلکه توسط کد در قراردادهای هوشمند اجرا می‌شوند.

بیشتر بخوانید: قرارداد هوشمند چیست؟

آغاز یک دائو معمولاً از سه مرحله پیروی می‌کند: نوشتن قراردادهای هوشمند، تأمین مالی و ایجاد سهامداران، و اجرای قراردادهای هوشمند بر روی یک بلاکچین.

در مرحله اول، یک تیم اصلی از اعضای جامعه تمام قوانینی را که دائو را هدایت خواهند کرد می‌نویسند. این شامل: سلسله‌مراتب سازمانی، فرآیند پیشنهاد و رأی‌گیری، مکانیزم‌های تأمین مالی و قابلیت گسترش خود دائو است. قراردادهای هوشمند باید بارها و بارها برای خطاها، موارد حاشیه‌ای و جزئیات نادیده گرفته شده آزمایش شوند. وقتی تیم راضی شد، قوانین اصلی بر روی یک بلاکچین اجرا می‌شوند. مجموعه قوانینی که دائو را به‌طور کامل خودکار می‌کند به عقب نگه داشته می‌شود، زیرا تیم اصلی هنوز نیاز دارد که سازمان نوپا را هدایت کند. در نهایت، هنوز راهی برای پیوستن مردم به دائو و تبدیل شدن به سهامدار وجود ندارد.

در مرحله دوم، تیم اصلی بودجه‌ای را به دائو جذب می‌کند. این ممکن است به نظر برسد که عمدتاً راهی برای جمع‌آوری بودجه برای سازمان جدید است، اما در واقع مهم‌ترین راه برای ایجاد سهامداران در آماده‌سازی برای یک سازمان کاملاً خودکار است. معمولاً توکن‌ها تولید و فروخته می‌شوند تا بودجه جمع‌آوری شود. توکن‌ها به دارندگان حق رأی می‌دهند.

در مرحله سوم، تیم اصلی بقیه قوانین را در قراردادهای هوشمند اجرا می‌کند. زمانی که این اتفاق می‌افتد، تیم اصلی دیگر نمی‌تواند دائو را به‌تنهایی کنترل کند. از آن نقطه به بعد، همه سهامداران تصمیم می‌گیرند که چه اتفاقی بیفتد. این مرحله سوم ممکن است زمان زیادی ببرد تا انجام شود - حتی سال‌ها.

مزایای دائوها چیست؟

دائوها مزایای کریپتو را به ساختارهای سازمانی می‌آورند: بی‌اعتمادی، شفافیت، ترکیب‌پذیری، غیرمتمرکز.

در دنیای روزافزون اینترنت‌محور، دائوها می‌توانند راهی کارآمدتر برای ایجاد سازمان‌ها باشند، به‌ویژه سازمان‌هایی که در سراسر جهان پخش شده‌اند و خزانه‌های بزرگی دارند. سازمان‌های مبتنی بر اینترنت موفقیت‌های زیادی داشته‌اند، اما وقتی پول، به‌ویژه مبالغ بزرگ پول در میان است، آن سازمان‌ها به‌ندرت می‌توانند ابتدا اینترنتی باقی بمانند. آن‌ها در جایی ثبت می‌شوند.

با دائوها نیازی به عبور از اسناد پیچیده ثبت کسب‌وکار چندحوزه‌ای نیست. افرادی که پول خود را در یک دائو سرمایه‌گذاری کرده‌اند، لزوماً نیازی ندارند به دیگران در سازمان اعتماد کنند زیرا مدیریت خزانه توسط قراردادهای هوشمند شفاف و قابل حسابرسی اداره می‌شود.

دائوها از ترکیب‌پذیری کریپتو بهره‌مند می‌شوند. قراردادهای هوشمند برای شروع دائوها برای همه قابل مشاهده هستند. این بدان معناست که یک گروه جدید به‌راحتی می‌تواند سازمان یک دائو موفق را برای اهداف خود کپی کند. حتی بهتر، یک گروه جدید می‌تواند قطعاتی از یک پروژه و قطعاتی از پروژه دیگر را بگیرد. ترکیب‌پذیری همچنین به این معناست که دائوها به‌راحتی می‌توانند با پروژه‌های دیگر تعامل داشته باشند.

دائوها می‌توانند تمام اشکال سلسله‌مراتب را بگیرند. تاکنون، بیشتر دائوها ساختار سلسله‌مراتبی مسطح را ترجیح داده‌اند. برخلاف سازمان‌های شرکتی سنتی، این به‌خوبی عمل کرده است. با این حال، برخی دائوها در حال آزمایش با معرفی سلسله‌مراتب عمودی بیشتر هستند. این نوع آزمایش سالم است و به مرور زمان به همه در این فضا سود خواهد رساند.

معایب دائوها چیست؟

دائوها یک فناوری جدید در صنعت کریپتو هستند که خود یک حوزه نوپاست! از این رو، ریسک‌هایی در ارتباط با قراردادهای هوشمند وجود دارد. در واقع، اولین دائو، که به‌سادگی "دائو" نامیده شد، از یک باگ هک شد که بیش از ۶۰ میلیون دلار ارزش اتریوم را خالی کرد.

بسیاری از دائوها به‌عنوان سازمان‌های فقط آنلاین شروع می‌شوند، اما پس از مدتی می‌خواهند به شرکت‌های سنتی‌تر تبدیل شوند. در بیشتر کشورها چارچوب‌های قانونی قوی برای دائوها وجود ندارد. همچنین، هرگونه مسائل قانونی که ممکن است از یک دائو پدیدار شود می‌تواند بسیار پیچیده شود و با چندین حوزه قضایی سر و کار داشته باشد.

در نهایت، بسیاری از ساختارهای سلسله‌مراتبی دائوها مانع از حل سریع مسائلی شده‌اند که در یک سازمان با سرعت عمل بیشتر قابل حل بوده‌اند. بهره‌برداری از "دائو" مذکور شناخته شده بود، اما قبل از اینکه سازمان بتواند یک راه‌حل را اجرا کند، یک حمله‌کننده از ضعف استفاده کرد. این وضعیت دقیقاً مشابه از آن زمان تاکنون بارها اتفاق افتاده است.