
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDCs) نسخههای دیجیتال ارز فیات یک کشور هستند که توسط بانک مرکزی آن صادر و کنترل میشوند. برخلاف ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیتکوین، CBDCs رویکردی متمرکز به پول دیجیتال را نشان میدهند. این مقاله بررسی میکند که CBDCs چه هستند، چگونه کار میکنند، مزایا و معایب احتمالی آنها چیست و چه تأثیراتی بر آینده مالی خواهند داشت.
با یک معرفی سریع به بیتکوین و ارزهای دیجیتال شروع کنید و درباره مزایای بیتکوین بیاموزید.
CBDCs در اصل اشکال دیجیتالی پول نقد هستند. به جای اسکناسها و سکههای فیزیکی، CBDCs به عنوان رکوردهای الکترونیکی در دفتر کل بانک مرکزی وجود دارند. آنها یک بدهی مستقیم بانک مرکزی هستند، مشابه پول نقد فیزیکی، اما به صورت دیجیتال. این به طور قابل توجهی با پول بانکهای تجاری متفاوت است که بدهی بانک تجاری است، نه بانک مرکزی.
مفهوم پول و تکامل آن را بررسی کنید مفهوم پول و تکامل آن.
CBDCs میتوانند به روشهای مختلفی پیادهسازی شوند، اما اکثر مدلها شامل یک بانک مرکزی است که ارز دیجیتال را صادر و مدیریت میکند. برخی از مدلها از فناوری بلاکچین برای امنیت و شفافیت استفاده میکنند، در حالی که دیگران از سیستمهای متمرکز سنتیتر بهره میبرند. صرف نظر از پیادهسازی خاص، بانک مرکزی کنترل سیستم CBDC را حفظ میکند.
یاد بگیرید چگونه تراکنشهای بیتکوین کار میکنند بر روی یک بلاکچین عمومی و غیرمتمرکز.
دو مدل اصلی برای پیادهسازی CBDC وجود دارد:
مدل مستقیم: بانک مرکزی مستقیماً CBDCs را صادر و مدیریت میکند، مشابه صدور پول نقد فیزیکی. این مدل کنترل بیشتری برای بانک مرکزی فراهم میکند اما نیازمند توسعه زیرساختهای قابل توجهی است.
مد ل غیرمستقیم یا ترکیبی: بانک مرکزی با بانکهای تجاری و سایر مؤسسات مالی همکاری میکند تا CBDCs را توزیع و مدیریت کند. این از زیرساختهای موجود بهرهبرداری میکند اما کنترل مستقیم بانک مرکزی را کاهش میدهد.
دو نوع اصلی از CBDCs در حال بررسی است:
CBDCs عمدهفروشی: عمدتاً توسط مؤسسات مالی برای تسویه حسابهای بینبانکی و تراکنشهای بزرگ استفاده میشود.
CBDCs خردهفروشی: برای استفاده روزمره توسط افراد و کسبوکارها طراحی شده است، مشابه استفاده از پول نقد یا حسابهای بانکی.
کاهش هزینهها و افزایش کارا یی: سیستمهای پرداخت سادهتر، هزینههای تراکنش کمتر، زمان پردازش سریعتر، به ویژه برای پرداختهای بینالمللی. حذف نیاز به مدیریت پول نقد فیزیکی.
شمول مالی بیشتر: دسترسی به خدمات مالی برای جمعیتهای بدون بانک، به ویژه در کشورهای در حال توسعه.
بهبود اجرای سیاست پولی: کنترل بیشتر بر سیاست پولی، امکان مداخلههای هدفمند مانند پرداختهای تحریککننده یا نرخهای بهره منفی.
کاهش خطر جعل و تقلب: امنیت بیشتر به دلیل ماهیت دیجیتال و حفاظت رمزنگاری.
بهبود شفافیت و قابلیت ردیابی: ردیابی تراکنشها روی یک دفتر کل مرکزی، کمک به مبارزه با پولشویی (AML) و رعایت مشتری خود را بشناسید (KYC).