چرا مکانیسمهای اجماع ضروری هستند؟
بلاکچینها شبکههای غیرمتمرکز هستند، به این معنی که توسط هیچ نهاد واحدی کنترل نمیشوند. این غیرمتمرکز بودن یکی از نقاط قوت اصلی فناوری بلاکچین است، زیرا شبکه را در برابر سانسور و دستکاری مقاومتر میکند. با این حال، این ویژگی چالشی را نیز به همراه دارد: چگونه میتوان اطمینان حاصل کرد که همه شرکتکنندگان در شبکه بر سر اعتبار تراکنشها و ترتیب افزودن آنها به بلاکچین توافق دارند.
در اینجا مکانیسمهای اجماع وارد عمل میشوند. آنها مجموعهای از قوانین و رویهها را ارائه میدهند که به شبکه اجازه میدهد حتی در غیاب یک مرجع مرکزی به توافق برسد. بدون یک مکانیسم اجماع قابل اعتماد، بازیگران مخرب ممکن است تاریخچه تراکنشها را تغییر دهند، کوینها را دوباره خرج کنند یا فعالیتهای شبکه را مختل کنند. این کار اعتماد و ارزش ارز دیجیتال را تضعیف میکند.
مکانیسم اجماع چیست؟
مکانیسم اجماع روشی است که به گروهی از افراد اجازه میدهد حتی اگر به یکدیگر اعتماد ندارند، بر سر موضوعی توافق کنند. در زمینه ارزهای دیجیتال، مکانیسم اجماع برای اطمینان از این که همه شرکتکنندگان در یک شبکه غیرمتمرکز بر سر وضعیت فعلی بلاکچین توافق دارند، استفاده میشود. این امر برای امنیت و یکپارچگی شبکه ضروری است، زیرا مانع از تغییر تاریخچه تراکنشها یا خرج مجدد کوینها توسط بازیگران مخرب میشود.
مکانیسمهای اجماع چگونه کار میکنند؟
مکانیسمهای اجماع در نحوه پیادهسازی متفاوت هستند، اما معمولاً شامل مراحل زیر میشوند:
پخش تراکنش: هنگامی که یک کاربر تراکنشی را آغاز میکند، آن را به شبکه نودها (کامپیوترهایی که در بلاکچین شرکت میکنند) پخش میکند.
اعتبارسنجی تراکنش: نودها تراکنش را تأیید میکنند و اطمینان حاصل میکنند که قوانین پروتکل را رعایت میکند، مانند داشتن موجودی کافی توسط فرستنده و تلاش نکردن برای خرج مجدد کوینها.
پیشنهاد بلاک: یک نود برای پیشنهاد یک بلاک جدید از تراکنشها به بلاکچین انتخاب میشود. فرآیند انتخاب بسته به مکانیسم اجماع متفاوت است.
اعتبارسنجی بلاک: نودهای دیگر بلاک پیشنهادی را تأیید میکنند و اطمینان حاصل میکنند که فقط شامل تراکنشهای معتبر است و الزامات مکانیسم اجماع را برآورده میکند.
افزودن بلاک: اگر اکثر نودها بر سر اعتبار بلاک پیشنهادی توافق داشته باشند، به بلاکچین اضافه میشود.
توزیع پاداش: نودی که بلاک را پیشنهاد داده و گاهی نودهای دیگر شرکتکننده، برای مشارکت در فرآیند اجماع پاداش دریافت میکنند.
انواع مکانیسمهای اجماع
انواع مختلفی از مکانیسمهای اجماع وجود دارد که هر کدام دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود هستند. برخی از رایجترین مکانیسمهای اجماع مورد استفاده در ارزهای دیجیتال عبارتند از:
اثبات کار (PoW) اولین مکانیسم اجماع است که ابتدا توسط بیتکوین استفاده شد. در PoW، ماینرها برای حل یک معمای محاسباتی پیچیده رقابت میکنند. اولین ماینری که معما را حل کند، میتواند یک بلاک جدید از تراکنشها را به بلاکچین اضافه کند و با ارز دیجیتال تازه تولید شده پاداش میگیرد.
مزایای PoW:
معایب PoW:
اثبات سهام (PoS) جایگزینی برای PoW است که هدف آن کاهش مصرف انرژی و محدودیتهای مقیاسپذیری است. در PoS، اعتبارسنجها برای پیشنهاد بلاکهای جدید بر اساس مقدار ارز دیجیتالی که دارند و مایل به «سهامگذاری» به عنوان وثیقه هستند، انتخاب میشوند.
مزایای PoS: