راهکارهای لایه دوم بیت‌کوین چیست؟

همانطور که محبوبیت بیت‌کوین همچنان رو به افزایش است، طراحی اصلی آن که تنها از هفت تراکنش در هر ثانیه پشتیبانی می‌کند، اغلب با مشکلات مقیاس‌پذیری مواجه می‌شود. این امر منجر به افزایش کارمزدها و زمان‌های تراکنش کندتر می‌شود. برای مقابله با این چالش‌ها، راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین (L2) توسعه یافته‌اند. این راه‌حل‌ها با پردازش تراکنش‌ها خارج از بلاکچین اصلی، شبکه بیت‌کوین را بهبود می‌بخشند و در نتیجه ظرفیت تراکنش را افزایش می‌دهند در حالی که امنیت را حفظ کرده و ویژگی‌های جدیدی مانند قراردادهای هوشمند را امکان‌پذیر می‌سازند.

از برنامه کیف پول Bitcoin.com استفاده کنید، مورد اعتماد میلیون‌ها نفر برای ارسال، دریافت، خرید، فروش، تجارت، استفاده و مدیریت ایمن و آسان بیت‌کوین (BTC)، بیت‌کوین کش (BCH)، اتر (ETH) و محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال، از جمله توکن‌های ERC-20 در اتریوم، پالیگان، اولانچ و زنجیره هوشمند BNB.

فهرست مطالب

راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین چیست؟

راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین (Bitcoin L2s) پروتکل‌های ثانویه‌ای هستند که بر روی بلاکچین اصلی بیت‌کوین ساخته شده‌اند. هدف آن‌ها حل مشکلات مقیاس‌پذیری، بهبود سرعت تراکنش‌ها و کاهش هزینه‌ها است. برخی از L2ها همچنین قابلیت‌های قرارداد هوشمند را معرفی می‌کنند و موارد استفاده بالقوه بیت‌کوین را گسترش می‌دهند. با ایجاد یک لایه اجرایی جداگانه، این راه‌حل‌ها تراکنش‌ها را خارج از زنجیره مدیریت می‌کنند و فقط از بلاکچین اصلی برای تسویه نهایی استفاده می‌کنند.

تفاوت‌های کلیدی بین راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین و اتریوم

بیت‌کوین و اتریوم، در حالی که هر دو از راه‌حل‌های لایه دوم استفاده می‌کنند، به دلیل معماری‌های زیرساختی خود به‌طور بنیادی متفاوت هستند:

وراثت امنیتی: راه‌حل‌های لایه دوم اتریوم امنیت را به‌صورت مستقیم از شبکه اصلی اتریوم از طریق اعتبارسنج‌های فعال به ارث می‌برند. در مقابل، L2های بیت‌کوین به پروتکل‌های امنیتی خود متکی هستند، زیرا اعتبارسنج‌های شبکه اصلی بیت‌کوین در آن‌ها دخالت مستقیم ندارند.

تأیید تراکنش: L2های اتریوم از روش‌های تأیید پیشرفته‌ای مانند اثبات‌های تقلب و اثبات‌های دانش صفر استفاده می‌کنند که بیت‌کوین در حال حاضر فاقد آن‌ها است. این محدودیت در پیچیدگی راه‌حل‌های L2 ایجاد می‌کند که می‌توان بر روی بیت‌کوین ساخت، در مقایسه با اتریوم.

عملکرد قرارداد هوشمند: اتریوم به‌طور ذاتی برای پشتیبانی از قراردادهای هوشمند طراحی شده است، در حالی که بیت‌کوین این‌طور نیست. بنابراین، L2های بیت‌کوین اغلب به دنبال اضافه کردن این قابلیت هستند و عملکرد آن را فراتر از انتقال ساده ارزش بهبود می‌بخشند.

لایه‌های تسویه: L2های بیت‌کوین تراکنش‌ها را روی بلاکچین بیت‌کوین تسویه می‌کنند و از اجماع اثبات کار آن برای امنیت بهره می‌برند. L2های اتریوم، در مقابل، روی شبکه اصلی اتریوم که از مدل اجماع اثبات سهام استفاده می‌کند تسویه می‌شوند.

چرا راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین مورد نیاز هستند؟

نیاز به راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین از محدودیت‌های لایه پایه بیت‌کوین ناشی می‌شود:

مقیاس‌پذیری و توان عملیاتی: لایه پایه بیت‌کوین تنها می‌تواند حدود هفت تراکنش در ثانیه را مدیریت کند و این منجر به شلوغی و هزینه‌های بالا در زمان‌های اوج می‌شود. راه‌حل‌های L2 راهی برای مقیاس‌بندی ارائه می‌دهند بدون اینکه امنیت بیت‌کوین به خطر بیافتد.

هزینه‌های بالا: هزینه‌های تراکنش بالا که در دوره‌های شلوغی اوج به بیش از 120 دلار رسیده است، تراکنش‌های کوچک را غیرعملی می‌کند. راه‌حل‌های L2 به کاهش این هزینه‌ها کمک می‌کنند.

قابلیت‌های قرارداد هوشمند: لایه پایه بیت‌کوین فاقد عملکرد پیشرفته قرارداد هوشمند است که برای برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) و مالی غیرمتمرکز (DeFi) ضروری است.

آزادسازی سرمایه: مقدار زیادی از سرمایه بیت‌کوین به‌عنوان یک ذخیره ارزش دست‌نخورده باقی می‌ماند. راه‌حل‌های L2 هدفشان آزادسازی این سرمایه با امکان انجام تراکنش‌های سریع‌تر و برنامه‌های نوآورانه است.

چگونه راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین کار می‌کنند

یک شبکه بلاکچین از دو لایه تشکیل شده است: لایه اجرا که تراکنش‌ها را پردازش می‌کند و لایه اجماع که این تراکنش‌ها را تأیید و تصویب می‌کند. L2های بیت‌کوین یک لایه اجرای جداگانه برای مدیریت تراکنش‌ها خارج از زنجیره توسعه می‌دهند که سپس به لایه اجماع بیت‌کوین برای تسویه نهایی ارسال می‌شوند.

روش‌های متداول برای راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین شامل:

کانال‌های حالت: استفاده شده توسط شبکه لایتنینگ، کانال‌های حالت به دو طرف امکان می‌دهند تا تعداد زیادی تراکنش خارج از زنجیره انجام دهند. تنها حالت نهایی در بلاکچین ثبت می‌شود که سرعت را افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.

زنجیره‌های جانبی: به‌عنوان زنجیره‌های بلاکچین جداگانه‌ای که به بیت‌کوین متصل هستند عمل می‌کنند، زنجیره‌های جانبی مانند شبکه لیکوئید امکان تراکنش‌های سریع‌تر و ویژگی‌های اضافی را فراهم می‌کنند و به‌صورت دوره‌ای بر روی زنجیره اصلی بیت‌کوین تسویه می‌شوند.

رول‌آپ‌ها: این‌ها چندین تراکنش خارج از زنجیره را به یک تراکنش واحد بسته‌بندی می‌کنند و یک اثبات رمزنگاری از اعتباریت را به بلاکچین بیت‌کوین برای تسویه ارسال می‌کنند.

کانال‌های حالت

کانال‌های حالت، مانند آن‌هایی که در شبکه لایتنینگ استفاده می‌شوند، به دو طرف امکان می‌دهند تا تعداد نامحدودی از تراکنش‌های بیت‌کوین را خارج از زنجیره انجام دهند، بدون اینکه هر تراکنش را در بلاکچین اصلی بیت‌کوین ثبت کنند. این روش به‌طور قابل توجهی سرعت تراکنش را افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.

برای باز کردن یک کانال، دو طرف مقدار معینی بیت‌کوین را به یک آدرس چندامضایی (multisig) در بلاکچین بیت‌کوین قفل می‌کنند. آدرس چندامضایی در بیت‌کوین نوعی آدرس است که نیاز به تأیید و امضای تراکنش توسط چندین نفر دارد، نه فقط یک نفر. آن‌ها بر سر توزیع اولیه بیت‌کوین بین خود برای این کانال توافق می‌کنند. هنگامی که کانال باز است، طرفین می‌توانند تعداد نامحدودی از تراکنش‌های خارج از زنجیره را انجام دهند و داده‌های تراکنش امضا شده را برای به‌روزرسانی موجودی‌های بیت‌کوین خود در حالت فعلی کانال مبادله کنند. این تراکنش‌ها در طول این فرآیند به شبکه بیت‌کوین ارسال نمی‌شوند.

هنگامی که آن‌ها تراکنش‌های خود را به پایان می‌رسانند، دو طرف حالت نهایی کانال را امضا و به بلاکچین بیت‌کوین ارسال می‌کنند. این حالت نهایی توزیع آخرین توافق شده بیت‌کوین بین دو طرف را منعکس می‌کند. شرایط چندامضایی برآورده می‌شوند، که اجازه می‌دهد وجوه بر اساس موجودی‌های نهایی توزیع شوند.

زنجیره‌های جانبی

زنجیره‌های جانبی بیت‌کوین، مانند شبکه لیکوئید، بر روی بلاکچین‌های جداگانه‌ای که به بیت‌کوین متصل هستند عمل می‌کنند. این زنجیره‌های جانبی از مکانیزم‌های اجماع خود استفاده می‌کنند و امکان تراکنش‌های سریع‌تر و ویژگی‌های اضافی را فراهم می‌کنند در حالی که به‌صورت دوره‌ای تراکنش‌ها را بر روی زنجیره اصلی بیت‌کوین ارسال و نهایی می‌کنند. در اینجا نحوه کار زنجیره‌های جانبی بیت‌کوین آمده است:

پیوند دوطرفه: فناوری اساسی که انتقال دارایی‌ها بین زنجیره اصلی بیت‌کوین و یک زنجیره جانبی را امکان‌پذیر می‌کند "پیوند دوطرفه" نامیده می‌شود. برای انتقال دارایی‌ها از زنجیره اصلی بیت‌کوین به یک زنجیره جانبی، کاربر ابتدا بیت‌کوین‌های خود را به یک آدرس خروجی خاص در بلاکچین بیت‌کوین قفل می‌کند و با ارسال یک تراکنش این کار را انجام می‌دهد. این اقدام به‌طور مؤثری بیت‌کوین‌ها را در زنجیره اصلی بی‌حرکت می‌کند. زنجیره جانبی سپس این رویداد قفل‌کردن را شناسایی می‌کند و با تولید و انتشار مقدار معادل توکن‌ها در زنجیره جانبی پاسخ می‌دهد، که اغلب به‌عنوان sBTC (بیت‌کوین زنجیره جانبی) شناخته می‌شود، که نماینده بیت‌کوین‌های قفل‌شده از زنجیره اصلی است. پس از ورود به زنجیره جانبی، کاربران می‌توانند به‌طور آزادانه این توکن‌ها را برای اهداف مختلف مانند تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند انتقال و استفاده کنند و از مکانیزم اجماع سریع‌تر و کارآمدتر زنجیره جانبی بهره‌مند شوند. برای بازگشت دارایی‌ها به زنجیره اصلی بیت‌کوین، کاربر توکن‌های زنجیره جانبی را می‌سوزاند یا از بین می‌برد. این رویداد سوزاندن توسط زنجیره اصلی شناسایی می‌شود، که سپس بیت‌کوین‌های قفل‌شده اولیه را به آدرس کاربر در زنجیره اصلی آزاد می‌کند.

فدراسیون/اعتبارسنج‌ها: برای مدیریت و اعتبارسنجی فرآیند پیوند دوطرفه به‌صورت ایمن، زنجیره‌های جانبی از یک فدراسیون یا گروهی از اعتبارسنج‌ها استفاده می‌کنند. این فدراسیون چندین وظیفه حیاتی را انجام می‌دهد. فدراسیون یا گروهی از اعتبارسنج‌ها نقش مهمی در مدیریت و ایمن‌سازی فرآیند پیوند دوطرفه بین زنجیره اصلی و زنجیره جانبی ایفا می‌کنند. آن‌ها قفل‌کردن و بازگشایی دارایی‌ها را در هر دو زنجیره نظارت می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که تراکنش‌ها به‌طور دقیق ثبت می‌شوند. آن‌ها همچنین اعتبارسنجی می‌کنند که میزان دارایی‌ها در هر دو طرف مطابقت دارد و از مشکلاتی مانند دو بار خرج‌کردن جلوگیری می‌کنند. این فدراسیون می‌تواند توسط طرف‌های معتمد، اسکریپت‌های چندامضایی یا قراردادهای هوشمند اداره شود که همه برای حفظ یکپارچگی و امنیت فرآیند انتقال دارایی‌ها کار می‌کنند.

اجماع مستقل: ویژگی تعیین‌کننده زنجیره‌های جانبی مکانیزم اجماع مستقل آن‌ها است که به‌طور جداگانه از زنجیره اصلی بیت‌کوین عمل می‌کند. این استقلال به زنجیره‌های جانبی اجازه می‌دهد تا پارامترهای بلوک سفارشی، از جمله زمان‌های بلوک مختلف، اندازه بلوک‌ها و توان عملیاتی تراکنش را که برای موارد استفاده خاص آن‌ها بهینه شده‌اند، اجرا کنند. آن‌ها از الگوریتم‌های اجماع منحصربه‌فردی مانند اثبات اعتبار (PoA) یا اثبات سهام نمایندگی (DpoS) استفاده می‌کنند که می‌تواند برای اهداف زنجیره جانبی کارآمدتر یا مناسب‌تر باشد. علاوه بر این، زنجیره‌های جانبی ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند قراردادهای هوشمند، افزایش حریم خصوصی و راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری که به‌طور بومی بر روی زنجیره اصلی بیت‌کوین موجود نیستند را معرفی می‌کنند.

رول‌آپ‌ها

رول‌آپ‌های لایه دوم بیت‌کوین با انتقال اجرای تراکنش و داده‌ها از بلاکچین اصلی بیت‌کوین به یک زنجیره یا لایه رول‌آپ جداگانه کار می‌کنند، در حالی که همچنان به بیت‌کوین برای قابلیت دسترسی به داده‌ها و اجماع متصل می‌شوند.

مکانیزم‌های کلیدی موجود در فناوری رول‌آپ شامل اجرای تراکنش بر روی زنجیره رول‌آپ، فشرده‌سازی داده‌ها و اتصال به لایه یک بیت‌کوین است. کاربران تراکنش‌هایی را ارسال می‌کنند که بر روی زنجیره رول‌آپ به‌جای مستقیماً روی بلاکچین بیت‌کوین اجرا می‌شوند. زنجیره رول‌آپ این تراکنش‌ها را پردازش می‌کند و موجودی حساب‌ها را به‌طور مناسب به‌روزرسانی می‌کند. پس از پردازش تعداد زیادی از تراکنش‌ها خارج از زنجیره، رول‌آپ داده‌های تراکنش را به یک اثبات یا تعهد رمزنگاری فشرده یا "رول" می‌کند که اثر خالص همه آن تراکنش‌ها بر روی حالت را نشان می‌دهد. این اثبات فشرده به‌طور دوره‌ای به‌عنوان یک تراکنش واحد به بلاکچین بیت‌کوین ارسال می‌شود. یک قرارداد هوشمند یا مکانیزم اعتبارسنجی در لایه یک بیت‌کوین می‌تواند به‌طور کارآمدی اعتبار و اعمال تغییر حالت نشان‌داده‌شده توسط اثبات رول‌آپ را بررسی کند.

با این حال، رول‌آپ‌ها بر روی بیت‌کوین با یک چالش کلیدی روبرو هستند زیرا لایه پایه بیت‌کوین فاقد توانایی برای اعتبارسنجی به‌صورت بومی اثبات‌های رمزنگاری یا تعهدات تولیدشده توسط سیستم‌های رول‌آپ است. چندین رویکرد برای امکان‌پذیر کردن رول‌آپ‌ها بر روی بیت‌کوین در حال بررسی است، از جمله رول‌آپ‌های مستقل و گسترش اسکریپت بیت‌کوین.

رول‌آپ‌های مستقل از بیت‌کوین به‌عنوان یک لایه قابلیت دسترسی به داده‌ها بدون اتکا به آن برای اثبات اعتبار استفاده می‌کنند. این رول‌آپ‌ها به‌طور مستقل عمل می‌کنند و تراکنش‌ها را خارج از زنجیره پردازش کرده و تنها داده‌های تراکنش فشرده را بر روی بیت‌کوین منتشر می‌کنند. آن‌ها مکانیزم‌های اجماع و محیط‌های اجرایی تراکنش خود را خارج از زنجیره مدیریت می‌کنند و از بیت‌کوین برای اتصال و ذخیره داده‌های رول‌آپ فشرده استفاده می‌کنند. برای انتقال دارایی‌هایی مانند BTC به داخل و خارج از رول‌آپ، از یک سیستم پیوند غیرمتمرکز مانند sBTC استفاده می‌شود که به یک گروه غیرمتمرکز از امضاکنندگان متکی است به‌جای لایه پایه بیت‌کوین.

گسترش زبان اسکریپت و اپ‌کدهای بیت‌کوین برای امکان‌پذیر کردن رول‌آپ‌های اعتباریت به لایه پایه بیت‌کوین اجازه می‌دهد تا انتقال حالت رول‌آپ را اعتبارسنجی و اجرا کند. این احتمالاً نیاز به یک بروزرسانی نرم‌فورک به بیت‌کوین دارد تا اپ‌کدهای جدیدی مانند OP_CAT یا WTC برای برنامه‌پذیری بهتر اضافه شوند.

مزایای راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین

لایه یک بیت‌کوین، در حالی که به‌خاطر امنیت و تمرکززدایی‌اش شناخته شده است، از چندین محدودیت عملکردی رنج می‌برد. تراکنش‌ها بر روی زنجیره اصلی بیت‌کوین حدود 10 دقیقه طول می‌کشد تا تأیید شوند، فاقد عملکرد قرارداد هوشمند هستند و اغلب به دلیل شلوغی شبکه هزینه‌های بالایی در بر دارند. برای مواجهه با این چالش‌ها، راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین توسعه یافته‌اند، که طیفی از بهبودها را ارائه می‌دهند که به‌طور قابل توجهی قابلیت استفاده و عملکرد شبکه بیت‌کوین را بهبود می‌بخشند.

مقیاس‌پذیری: یکی از مهم‌ترین مزایای راه‌حل‌های لایه دوم بیت‌کوین توانایی آن‌ها در افزایش چشمگیر ظرفیت تراکنش شبکه است. با پردازش تراکنش‌ها خارج از بلاکچین اصلی، پروژه‌های لایه دوم می‌توانند حجم بسیار بالاتری از تراکنش‌ها در ثانیه را در مقایسه با لایه پایه بیت‌کوین مدیریت کنند. این بارگیری اضافی باعث کاهش شلوغی بر روی زنجیره اصلی می‌شود و عملیات شبکه را روان‌تر و کارآمدتر می‌کند. مقیاس‌پذیری افزایش یافته برای پذیرش گسترده بیت‌کوین برای تراکنش‌های روزمره و تجارت با فرکانس بالا بسیار مهم است.

هزینه‌های تراکنش پایین‌تر: از آنجا که تراکنش‌های لایه دوم نیازی به ثبت تمام داده‌های تراکنش بر روی بلاکچین بیت‌کوین ندارند، آن‌ها به‌طور قابل توجهی مقدار داده‌ای که نیاز به ذخیره‌سازی دارد را کاهش می‌دهند. این منجر به هزینه‌های پایین‌تر تراکنش می‌شود و انتقالات کوچک و دیگر انتقالات ارزش کم را از نظر اقتصادی قابل انجام می‌کند. کاربران از کاهش هزینه‌ها بهره‌مند می‌شوند، که این امر به‌ویژه برای برنامه‌هایی مانند حواله‌ها و پرداخت‌های خرد که هزینه‌های بالا می‌تواند مانع‌ساز باشد، مهم است.

تأیید سریع‌تر: راه‌حل‌های لایه دوم تأیید تراکنش تقریباً فوری را ارائه می‌دهند، که در تضاد چشمگیری با میانگین زمان بلوک 10 دقیقه بر روی زنجیره اصلی بیت‌کوین است. این زمان تأیید سریع برای موارد استفاده‌ای که نیاز به تسویه سریع دارند، مانند تراکنش‌های نقطه‌فروش و تجارت آنلاین ضروری است. توانایی دستیابی به تأیید سریع‌تر باعث بهبود تجربه کاربر می‌شود و دامنه کاربردهای

/best-crypto-today/)

تجارت و سبک زندگی بیت‌کوین

کنفرانس‌ها و رویدادهای بیت‌کوین

ایردراپ‌های بیت‌کوین و کشف‌ها

قمار و کازینوهای بیت‌کوین

راهنماهای مرتبط

از اینجا شروع کنید →

تراکنش‌های بیت‌کوین چگونه کار می‌کنند؟

درک کنید که چگونه بلاکچین عمومی بیت‌کوین مالکیت را در طول زمان پیگیری می‌کند. وضوح بیشتری در مورد اصطلاحات کلیدی مانند کلیدهای عمومی و خصوصی، ورودی‌ها و خروجی‌های تراکنش، زمان‌های تأیید و موارد دیگر به دست آورید.

این مقاله را بخوانید →